Knal bij vingerkraken

Knal bij vingerkraken komt van plotselinge holte in gewricht.
De luide knak bij het vingerkraken wordt veroorzaakt door het ontstaan van een ‘lege ruimte’ in de gewrichtsspleet en niet als die ruimte implodeert (ineenklapt). Het is de holtevorming die hoorbeer is, niet de implosie (het ineenklappen van die ruimte). Met filmpjes van MRI-opnamen hebben Canadese onderzoekers een oud vraagstuk opgelost. Zij publiceerden er onlangs over in PLOS ONE.
Dat de knal door holtevorming ontstaat was al de conclusie van het eerste gedegen onderzoek naar het kraken van gewrichten in 1947. De Britse artsen Roston en Haines trokken met toenemende kracht aan vingers, maakten röntgenfoto’s van het gewricht tussen vinger en middenhandsbeentjes, en beschreven het plostelinge uit elkaar gaan van botjes en hoeveel kracht (gewicht van 7 kg.) er nodig was om het knakkende geluid te laten ontstaan.
In 1971 werd die holteknaktheorie onderuit gehaald door Britse collega’s. Bij scheepsschroeven die krachtig door het water draaien, ontstaan belletjes door onderdruk. Die imploderen met donderend geraas en veroorzaken schade aan de schroef. De nieuwe theorie was toen dat deze cavitatie ook gebeurt in knakkende vingergewrichten.
MRI laat nu veel duidelijker dan röntgen zien wat er in de gewrichtsruimte gebeurt. De lege ruimte in het gewricht blijft lang na de knak bestaan.